Trebinje – Slavko Aleksić, četnički vojvoda i ratni komandant tzv. Novosarajevskog četničkog odreda, preminuo je jutros u Trebinju, potvrđeno je iz više izvora bliskih lokalnoj zajednici. Njegovo ime ostalo je duboko urezano u kolektivno pamćenje Sarajeva i Bosne i Hercegovine kao simbol jednog od najmračnijih perioda agresije na zemlju tokom devedesetih godina.
Aleksić je rođen 1956. godine u selu Bogdašići kod Bileće, a veći dio svog predratnog života proveo je u Sarajevu. Tamo je studirao pravo i radio u poštanskoj službi, a do početka rata bio je relativno nepoznat široj javnosti. Sa jačanjem nacionalističkih ideologija početkom devedesetih, aktivno se uključio u formiranje četničkog pokreta u glavnom gradu BiH.
Izbijanjem rata, Aleksić preuzima komandu nad Novosarajevskim četničkim odredom, čije se sjedište nalazilo na okupiranoj Grbavici. Tokom opsade Sarajeva, jedinice pod njegovom komandom djelovale su duž linija razgraničenja, naročito na području Grbavice i Jevrejskog groblja – lokacijama koje su godinama bile sinonim za snajpersku vatru, strah i svakodnevno stradanje civila.
Prema brojnim svjedočenjima preživjelih građana, kao i nalazima različitih domaćih i međunarodnih izvještaja, formacije povezane s Aleksićem dovođene su u vezu s napadima na civilno stanovništvo, zastrašivanjem, maltretiranjem i drugim oblicima terora. Uprkos ozbiljnim optužbama za ratne zločine i teška kršenja međunarodnog humanitarnog prava, protiv njega nikada nije donesena pravosnažna presuda, niti je procesuiran pred domaćim ili međunarodnim sudovima.
Nakon potpisivanja Dejtonskog mirovnog sporazuma, Aleksić se isticao kao jedan od najglasnijih zagovornika masovnog odlaska Srba iz Sarajeva. Taj period obilježili su strah, panika i neizvjesnost, a iseljavanje je ostavilo dugoročne demografske i društvene posljedice po grad. U poslijeratnim godinama povukao se u istočnu Hercegovinu, najčešće boraveći na području Bileće i okolnih šumskih predjela.
I nakon rata ostao je aktivan unutar četničkih i ravnogorskih krugova, učestvujući na skupovima revizionističkog i ekstremnog karaktera, gdje su često glorifikovani ratni zločini i uloge paravojnih formacija tokom agresije na Bosnu i Hercegovinu. Takvi nastupi dodatno su učvrstili njegovu reputaciju jedne od najkontroverznijih ličnosti tog vremena.
U posljednjim godinama njegovo ime ponovo se pojavilo u javnosti u vezi sa slučajem poznatim kao „Sarajevo safari“. Riječ je o istrazi koja se vodi pred pravosudnim organima u Italiji, a odnosi se na navode da su strani državljani tokom rata dolazili u opkoljeno Sarajevo kako bi, iz zabave, pucali na civile. Prema tvrdnjama beogradskog advokata Čedomira Stojkovića, Aleksić se dovodio u vezu s tim slučajem, uz navode da su određene sigurnosne strukture iz Srbije navodno intervenirale kako bi bio izmješten iz Bosne i Hercegovine. Ove tvrdnje nikada nisu dobile sudski epilog, ali su dodatno produbile kontroverze koje su ga pratile decenijama.
Za veliki broj građana Sarajeva i Bosne i Hercegovine, Slavko Aleksić ostaje simbol paravojnog nasilja, nekažnjenih ratnih zločina i mračne strane opsade Sarajeva – perioda koji je ostavio duboke, trajne rane na gradu i njegovim stanovnicima, a čije se posljedice osjećaju i danas.